Boca Chica

Onderweg naar Boca Chica kwamen we in een file terecht. Er was een vrachtwagen geschaard op de Carretera Panamericana, de hoofdweg die Oost en West Panama, en verder naar Costa Rica, verbindt. Het was warm en normaal zou je denken… ik rijd wel even een stukje om maar dat kan dus niet in Panama. Er gaan geen andere wegen naar het Oosten, waar we naar toe moesten. Dus er zat niets anders op dan te wachten, duurde meer dan twee uur.

Trouwens, het is een genot om hier te rijden, tenminste als je aan je beurs denkt. De Picanto is best zuinig en de benzine kost maar 60 dollarcent! Een volle tank voor 18 dollar! Voor de rest verkeer je steeds in onzekerheid over de maximum snelheid. Er staan wel borden langs de weg maar niemand houdt zich er aan. Nu is 30 en zelfs 20 km/u wel wat weinig op een snelweg, zelfs als er aan de weg gewerkt wordt. En dat doen ze, de hele weg tussen David en Santiago (200 km) wordt opgeknapt (is ook wel nodig). Je houden aan de borden levert gevaar op, iedereen haalt je in. Maar aan de andere kant zie je ook veel politie, sommigen met laserguns. Dus het is wat schipperen. De Panamesen zijn vriendelijke autorijders, ze hebben geen haast en als je in wilt voegen, kan dat altijd. Maar het is dus opletten voor snelheidscontroles. Politie is hier corrupt, het is aan te raden nooit je paspoort af te geven bij een controle, je loopt de kans dat je hem niet terug krijgt zonder betaling. Dus altijd een kopie maken en een briefje van 10 dollar bij de hand hebben. Hopelijk krijgen we hier niet mee te maken maar er gaan verhalen rond…

’s Middags aangekomen in Boca Chica, een “authentiek dorpje” aan de Pacific. Ons hotel, Bocas de Mar is luxe.