Salt Lake City, Utah

Rond half twee veilig aangekomen op het vliegveld van Salt Lake City. Bij het vertrek op Schiphol kregen we gebak omdat het de eerste rechtstreekse vlucht naar Salt Lake City was van KLM/Delta.
Bij de paspoortcontrole duurde het weer lang. Voor ons soort mensen, niet US citizens, was er maar een balie open en elke reiziger moest tien vingerafdrukken achterlaten en een irisscan. Meer dan een uur in de rij gestaan.
Maar uiteindelijk was alles klaar en konden we de auto ophalen. De economy klasse omgeruild voor een grotere, daar konden de koffers makkelijk in. Fijne auto, Chevy Cruze, alles erop en eraan.
Hotel was snel gevonden want het lag vlakbij het vliegveld. Na de incheck even naar het centrum van SLC gegaan om Temple Square te bezoeken. Het was niet echt koud, de korte broek en t-shirt kon wel aan zonder al te veel op te vallen tussen de lokalen.
’s Avonds een eerste bezoek aan de Outback gebracht. Outback is een grill restaurant en zo kon het gebeuren dat we om half vier ’s nachts (Nederlandse tijd) nog aan de steak en chops zaten. Om half tien gaan slapen. De volgende dag 6 uur op om naar Moab te reizen, bijna 500 kilometer.

Zoals altijd is het reizen in Amerika een genot. Geen gehaast op de weg, iedereen in zijn eigen baan en met de cruise control en automaat is het toch weer ontspannen rijden.
Onderweg hebben we twee nationale parken (Dead Horse Point en Canyonlands) bezocht. Het weer was niet al te denderend, veel laaghangende bewolking en soms een buitje. Temperatuur was redelijk, rond 16 graden. Veel mooie dingen gezien. Morgen naar het Arches National Park.

 

Follow on Bloglovin

Moab, Utah

Na de twee parken van gisteren stond vandaag een bezoek aan Arches op het programma. We zijn nog steeds vroeg wakker door de jetlag maar dat is niet erg. Zo heb je een mooie lange dag. Waar we geslapen hebben, was niet echt geweldig. Het was een soort van houten gebouw met veel dienstjaren. Gelukkig hadden ze geen plaats meer voor vandaag dus zijn we maar verhuisd naar een motel met zwembad.
Het Arches park is indrukwekkend, naar men zegt zijn er wel 1800 bogen. De bekendste, de Delicate Arch, is het symbool van Utah dus wij er naar toe.
Na een klim van tweeëneenhalve kilometer kwamen we aan. Ondertussen was het in de verte begonnen met onweren en regenen. En het kwam onze kant op… De foto’s op de top tonen de ontberingen die we hebben geleden. In een rotsspleet gewacht tot de bui weer over was.
En zoals altijd… na afloop was het best leuk en thuis wachtte het zwembad, het was ondertussen weer lekker 25 graden en volop zon.
De dag erna een beetje een rustdag, naar Needles point gegaan en de pikkenikbasket megenomen. Terug in het hotel weer zwemmen.
Morgen laten we Moab achter ons, gaan op weg naar het Sand Dunes nationaal park in de staat Colorado.

Follow on Bloglovin

Crested Butte, Colorado

Op weg naar de Sand Dunes National Park kwamen we langs Grand Junction. Conny vond daar een TJ-max, een Ross, een Walmart en nog meer. Leuke spullen gekocht.
Ik had een toeristische route gevonden naar Crested Butte, waar we wilden overnachten.
Toen we vlakbij waren, bleek de laatste bergpas te zijn gesloten, moesten we meer dan 100 kilometer omrijden… Balen… Temeer omdat TomTom al waarschuwde dat er geen route
was maar Google  Maps niet moeilijk deed. Als Google adept dacht ik dat TomTom het wel verkeerd zou hebben. Kostte anderhalf uur. Bij aankomst in Crested Butte was het net 5 graden op (2741 meter hoogte), het regende en er lag sneeuw. Dat verklaart misschien een beetje dat de bergpas nog dicht was. Groot verschil met de zon en 25 graden in Moab!

Crested Butte is een leuk ski-dorpje met leuke eettentjes en winkeltjes. Voor de verandering hebben we pizza gegeten en samen hadden we aan 1 pizza wel genoeg. De overblijfselen werden behulpzaam geboxed (doggy bag)

De volgende morgen werden we wakker met een stralende zon en 10 cm sneeuw. Het zag er echt winters uit en ik heb lange tijd niet met een krabber en vegertje in de hand gestaan om de auto sneeuwvrij te maken.
We wilden dus naar het Sand Dunes nationaal park. Hier is het hoogste duin van Amerika te beklimmen.  In de verte zagen we de duinen al liggen, we hadden er zin in! Ook hier was het niet veel warmer dan 10 graden en om de duinen te bereiken moesten we pootje badend een riviertje oversteken. In de verte begon het al een beetje te dreigen en na een kwartiertje lopen leek het ons verstandig om terug te keren. Net op tijd waren we weer bij de auto toen de eerste regenbui losbarstte. De regen ging even later over in natte sneeuw.

We zijn toen maar verder gereden naar de volgende bestemming, Cañon City.

 

Follow on Bloglovin

Cañon city, Colorado

In Cañon city regende het nog steeds. Na het inchecken zijn we op zoek gegaan naar een restaurant om iets te eten. Kwamen we bij toeval in een bar terecht waar ook een bandje aan het spelen was. Muziek uit mijn tijd zoals het nummer Gloria van Van Morrison. Aan de bar maar wat gegeten
De volgende dag naar de Royal Gorge Bridge gegaan die over de rivier Arkansas is aangelegd. Naar men zegt de hoogste hangbrug van Amerika. Het was droog.
Over de brug naar de andere kant van de canyon gelopen en met tokkelbaan weer terug. Wel veilig vastgebonden in een harnas maar Conny vond het toch wel een beetje eng. Was leuk om eens een keer te doen.
Daarna naar Colorado Springs gereden om even wat winkeltjes te bezoeken. We hadden nog iets nodig uit de Burlington, Michaels, Macy’s en Best Buy om naar een laptop te kijken.
Zijn we de DSW nog per ongeluk vergeten…
Overnacht in Colorado Springs om morgen naar de Rocky Mountains te gaan.

Over een mooie route door de voorlopers van de Rocky Mountains gereden naar Winter Park om de dag daarna door te rijden naar de Rocky Mountains. Het was inmiddels opgeklaard en de witte bergen staken mooi af tegen de blauwe lucht. De wind was nog wat koud maar in de zon was het aangenaam. Kort ritje dus we kwamen mooi op tijd aan. Genoeg tijd om even het blog bij te werken.
Morgen, zoals gezegd naar het Rocky Mountains national park.

Follow on Bloglovin

Rocky Mountains, Colorado

We hadden thuis, op aanraden van vele blogs, de route gepland dwars door de Rocky Mountains via de Ridge trail naar Estes Park. Een ritje van niet meer dan 90 kilometer dus veel tijd om het Rocky Mountan national park te bekijken.  Mooi  tijd vertrokken uit Winter Park. Onderweg kwamen we een bord tegen waarop aangegeven was dat de Ridge trail gesloten was. Dat was even een tegenvaller! Toch maar even doorgereden tot aan de slagboom waarmee de weg inderdaad was afgesloten. De mevrouw in het nabij gelegen visitor center vertelde dat de weg nog niet sneeuwvrij was gemaakt en dat hij pas volgende week opengesteld werd voor het verkeer. Op een tekeningetje liet ze zien dat de alternatieve weg naar onze bestemming Estes Park ongeveer 240 kilometer was. In feite betekende dat dat we dezelfde weg weer terug konden rijden naar Denver en dan naar boven.
Balen.. Toch maar even een wandelingetje gemaakt en elanden gespot. Niet te ver van de auto vandaan gelopen want achter elke boom kon een beer zitten (volgens Conny).
Eind van de dag even bij het Outlet Center van Loveland gekeken maar dat viel erg tegen. Veel winkels waren dichtgeplakt vanwege blijkbaar tegenvallende resultaten.
Motel gezocht in Fort Collins waar we twee dagen blijven want morgen toch doorrijden naar Estes Park.

 

 

Follow on Bloglovin

Estes Park, Colorado

Vandaag naar Estes Park gereden om daar de Rocky Mountains van de andere kant te bekijken. Mooie weg en inderdaad veel sneeuw. Leuke foto’s gemaakt en elanden en een coyote gezien. Oh ja, ook nog even bij een mall geweest om bij Jo-Anne spulletjes te halen om Conny’s scrap activiteiten inspiratie te geven.
Voor de tweede keer bij Applebees gegeten… lekker en gezellig!

Follow on Bloglovin

Cheyenne, Wyoming

We hoefden niet zo vroeg op, alleen proberen op tijd te zijn voor het ontbijt. Dat liep tot 9 uur dus de wekker op half negen gezet om toch nog op tijd te zijn. Het ontbijt bij de Quinta Inn was prima, het hotel zelf ook.  Rustig op weg gegaan naar Scottsbluff dat in Nebraska ligt.
Op de grens van Colorado en Wyoming was een ranch met bizons (Terry Bison Ranch) De ranch lag er een beetje verlaten bij maar je kon nog wel een kopje koffie drinken en een ritje, met wat zij een treintje noemden, maken. Toeristisch maar wel leuk.
Daarna naar Cheyenne, de state capital van Wyoming, gereden en daar het regeringsgebouw bekeken. We vonden het vreemd dat je zonder begeleiding door het gebouw kon lopen en foto’s maken. Kan me niet voorstellen dat dit bij ons in Het Binnenhof zou kunnen gebeuren.

 

 

Follow on Bloglovin

Hot Springs, South Dakota

Vanmorgen regende het. En het was koud, minder dan 12 graden. En het landschap was weinig inspirerend. En de weerberichten op TV waren onheilspellend. We zaten dicht bij een tornadogebied en er was kans op onweer en wind.
Dus na het ontbijt de auto gepakt en richting het noorden gereden. Hot Springs was de eerste bestemming. Zoals al geschreven bestond het landschap uit grasland met weinig hoogteverschil. De dorpjes onderweg hadden veel leegstaande huizen. Vrijwel alle huizen hadden een kwast verf nodig. Nee, hier moesten we maar niet te lang blijven.

Later op de dag klaarde het op en belanden we in South Dakota in het gebied van de Black Hills. Kwamen langs een Mustang Horse Sanctuary waar we even een heerlijke aardbei Apple Pie en een kopje koffie hebben gehaald. Men vangt hier wilde mustang paarden op die het niet helemaal goed meer doen.  Daarna naar Hot Springs waar we al snel een hotel vonden. We blijven hier twee dagen. De regen viel met bakken uit de lucht.
De volgende dag was het stralend blauw en konden we weer plannen maken.  Eerst een eindje wandelen door de stad, daarna naar het Wind Cave Park waar we bijna twee uur onder de grond in de grotten hebben doorgebracht. De ranger die onze groep een rondleiding gaf wist niet van ophouden met het vertellen van meer of mindere interessante verhalen.
Daarna naar het mammoet museum. Dit museum is gebouwd over een miljoenen jaren oude “sink hole” waar in die tijd veel mammoeten zijn verdronken en goed geconserveerd bleven.
Interessant verhaal.
Morgen verder noordwaarts naar Rapid City.

 

Follow on Bloglovin

Rapid City, South Dakota

Op weg naar Rapid City hebben we het Crazy Horse Memorial bezocht. Het memorial is in al een paar jaar in aanbouw en het zal nog vele jaren duren voordat het helemaal klaar is.
Het is de bedoeling dat Crazy Horse, een indianenkrijger van de Oglala Lakota stam, tesamen met zijn paard in de heuvel wordt uitgehakt. De afmetingen van het kunstwerk is adembenemend, 195 meter breed en 172 meter hoog!
Met een bus zijn we tot vlakbij het monument gereden.

Daarna naar Mount Rushmore waar op dezelfde manier de hoofden van vier presidenten van Amerika zijn uitgehakt. Ter vergelijking: de hoofden zijn “maar” 18 meter hoog!

Daarna aangekomen in Rapid City, een grote stad. We blijven hier drie dagen.

Gisteren was het bewolkt. Toen we vanmorgen de gordijnen open deden, was de hemel mooi blauw. WE besloten nog een keer terug te gaan naar Mount Rushmore om de presidenten bij zonnig weer te zien. Met een blauwe achtergrond en een zonnetje in het gezicht ziet het er toch weer anders uit.
’s Middags naar de het Badlands State Park gegaan. De prairie is daar door de krachten van de tijd en de natuur omgetoverd tot een sprookjesachtige omgeving. Mooie foto’s gemaakt. We hadden weer een rondje gepland en je zult het niet geloven… op de terugweg was er weer eens een weg afgesloten zodat we weer om moesten rijden. Gaf meteen de gelegenheid om langs “Wounded Knee” te rijden waar onder bevel van generaal Custers de laatste opstandige indianen werden afgeslacht. Hier liggen de restanten van 144 indianen begraven in een massagraf.

Besloten om nog een dagje te blijven, we liggen voor op het reisschema!

De volgende dag hebben we besteed aan nog een bezoek aan het Badlands State Park, nu via de officiële ingang bij Wall. Het is jammer dat op de foto’s niet het drie dimensionele beeld kan worden vastgelegd, alles vervaagt in een vlak. Maar indrukwekkend blijft het, zeker als je weet dat de tijd er miljoenen jaren over gedaan heeft om het zo te maken!
Wall is trouwens een leuk plaatsje, zou zo in een Western film kunnen passen..

 

 

Follow on Bloglovin