New Orleans en de plantages

donderdag 4 april

We zijn aangekomen in New Orleans. Het is een grote stad met veel snelwegen en fly-overs. De camping lag iets ten westen van de stad maar was makkelijk te vinden, Het zag er, net als bij de andere KOA’s mooi uit. We hadden onderweg bij de McDonalds al gereserveerd zodat het inchecken vrijwel geen tijd kostte en we snel op ons plekje stonden en met een biertje in de hand de dag konden evalueren.

Het was wat frisjes buiten, het nodigde niet uit om de buurt te verkennen. Dat is sowieso wat lastig met een camper.

Maar omdat de internet verbinding prima is, hebben we wat Nederlandse televisie gekeken (Pauw en Witteman) en een drankje genomen en op tijd naar bed. De volgende ochtend moesten we om negen uur paraat zijn om door de eigenaresse van de camping naar New Orleans gebracht te worden.

 vrijdag 5 april

Na een lekkere douche en een ontbijtje stonden we op het afgesproken tijdstip klaar om New Orleans te verkennen. We werden door de eigenaresse naar het centrum van New Orleans gebracht en onderweg vertelde ze veel wetenswaardigheden over de stad. We reden langs de secundaire weg, langs de Mississippi. We kwamen New Orleans binnen via de hoofdstraat waar veel mooie landhuizen staan en de bomen vol met strengen kraaltjes hingen ter ere van Mardi Gras, een soort van carnaval.

We werden afgezet bij de Natchez, de raderboot waar we een tochtje over de Mississippi konden maken. Die dag was de stoomboot gereserveerd voor een trouwerij dus dat ging niet door. We konden wel mee maar dan zonder een lunch… het was ’s ochtends nog wel fris in je T-shirtje dus hebben we de toch met de stoomboot aan ons voorbij laten gaan.

Geen probleem, beetje door het French Quarter gelopen, cache gevonden en de buurt al behoorlijk onderzocht. En natuurlijk Bourbon Street bezocht, de belangrijkste straat van het French Quarter, Hier en in de vele zijstraatjes gebeurt het allemaal, overal was muziek te horen en in veel gevallen zelfs live muziek en dat midden op de dag.

We zijn de Preservation Hall tegengekomen, een verveloos pand in een zijstraat van de Bourbon Street. Veel beroemde jazz musici hebben hier gespeeld. ’s Avonds hebben we hier bijna twee uur in de rij gestaan om een optreden bij te wonen.

Verder is de stad heel gezellig, veel binnenplaatsjes met muziek, we hebben een uurtje lekker in de zon kunnen genieten van de ons welbekende klanken. Onder andere werd “Panama” ten gehore gebracht, het nummer waarmee de Dixieland Connection hun optreden openen.

Lekker Gumbo gegeten bij de Gumbo Shop en nog wat straatartiesten kunnen bewonderen.

Met de taxi naar huis, na een zeer geslaagde dag.

Besloten om niet nog een dag te blijven maar de volgende dag op weg te gaan naar Baton Rouge met een bezoek aan twee plantages.

 

De plantages

zaterdag 6 april

Vanmorgen uit New Orleans vertrokken naar het noorden. We hadden Baton Rouge als eindbestemming ingegeven, een klein ritje met onderweg een bezoek aan twee plantages, de Oak Alley plantation en Laura plantation.

Het was lekker weer, tegen de 25 graden en rustig op de weg. Misschien is dit wel het goede moment om iets over het autorijden in Amerika te vertellen.

Als je in Amerika met de auto rijdt, ervaar je een soort van rust. Ten eerste zijn de wegen breder een vaak vier- of meerbaans. Maar ook de Amerikanen rijden rustiger, vaak gebruikt met de cruise control en wat ook meehelpt is dat de verkeerslichten heel erg lang op groen staan, je hoeft je dus niet te haasten of extra gas te geven om het groene licht te halen, meestal lukt dat toch wel met de normale snelheid. Een nadeel is misschien dat je wat langer staat te wachten tot het licht op groen springt.

In veel gevallen mag je een bocht rechtsaf maken ook al staat het licht op rood. Dat komt mede omdat de verkeerslichten aan de andere kant van de kruising staan, je rijdt dus niet door een rood licht als je de bocht om gaat.

Het “keep your lane” principe zorgt er ook voor dat er weinig van rijbaan wordt verwisseld wat ook weer een rustiger wegbeeld geeft. De Amerikanen zelf zijn een soort Engelsen, ze geven je alle ruimte om in te voegen. Zij verwachten blijkbaar ook achter elke boom een politieagent want ook het hanteren van de snelheidslimiet is opmerkelijk consequent. Er wordt heel weinig te hard gereden, maximum snelheid is 70 mijl, 115 kilometer.

Dat zal wel weer even wennen worden in het vaak asociale en egoïstische verkeer in Nederland.

De plantages waren leuk om te zien maar ik vond ze niet zo spectaculair…Conny daarentegen wel want ze had net het boek “de keukenmeidenroman” uit gelezen en dat gaat over de slavernij in deze omgeving.

Lekker op tijd in Baton Rouge aangekomen, boodschappen gedaan en de camper geïnstalleerd.

Morgen op weg naar Natchez.