Ubud, 1 – 4 maart

1 maart

Na nog een laatste foto van het paradijs in Lovina (slechts 2 kamers verhuurd vandaag, we waren de enige in het zwembad) en de laatste aankopen bij de jongens en meisjes op het strand zijn we op weg gegaan naar Ubud, 80 km naar het zuiden.

Op de afgesproken tijd haalde Suta ons op bij het hotel gingen we op weg. Het hotel in Ubud (Sahadewa Resort + Spa) was ook goed, de buurt veel drukker dan in Lovina maar dat heeft ook wel weer wat. De prijzen van de bieren waren recht evenredig met de hoeveelheid toeristen. Plannen gemaakt om morgen een wandeling te gaan maken door het apenbos naar de sawah’s die hier mooi moeten zijn. Wij zijn vast niet de enige…..

 

2 maart, wandelen

Vandaag was het een wandeldag. Na het ontbijt gingen we op pad langs het apenbos op weg naar een cache dat midden in de rijstvelden moest liggen. Conny was al doodsbang voordat we überhaupt één aap gezien hadden. Ze had allemaal enge verhalen gehoord over rabiës en agressieve apen. Ik had juist een paar bananen meegenomen om ze te voeren.

Het apenbos was een succes, de aapjes waren helemaal niet agressief en als je een banaan in je hand hield, klommen ze langs je benen en rugzak omhoog om bij het lekkernij te komen. Zelfs Conny durfde er uiteindelijk eentje te voeren.

Omdat het drukkend warm was kregen we dorst en zin in cola. In het tentje waar we de cola gingen drinken, was ook een bak met vissen die graag huidschilfers lusten. Conny met de beentjes in het water…. giechelen….. eerst best wel eng…

Daarna de route gevolgd naar de cache, gevonden, gelogd en weer cola gedronken. Je raakt heel veel vocht kwijt. T-shirts zeikend nat. Terug naar het dorp gelopen, eerst via de sawah’s, later langs de weg tot het Neka Museum of Art. Het was ondertussen over vieren en het museum zou om vijf uur sluiten dus ik vond dat we wel voor half geld naar binnen konden.

Ging dus mooi niet door, de man was aardig halsstarrig. Dus toen maar met de taxi terug naar ons hotel. Lekker in het zwembad na een tippel van 12 kilometer. Museum doen we een andere keer wel….

’s Avonds voor de verandering lekker Mexicaans gegeten.

3 maart, museumdag

’s Morgens nog een klein rondritje gedaan. Jaja, er was school op zondag, met gymnastiek op het schoolplein…

En er moest gewassen worden…

Vandaag het uitgestelde bezoek aan het Neka museum gedaan en naar het Antonio Blanco museum geweest. Het eerste museum opgericht door de Suteja Neka bevat onder andere een collectie van Arie Smit maar die van Abdul Azziz vonden we mooier. Het museum zelf beoordelen we met een zesje.

Het Antonio Blanco (geb 1911, Manilla, Spaanse ouders en vanaf 1952 in Bali) museum krijgt een dikke acht, leuk opgezet, heel erg mooie tentoonstellingsruimte en prachtige schilderijen. Hadden we niet willen missen.

 

4 maart, twee gezichten

Als je zo door Bali rijdt, word je overweldigd door de natuur, alles is groen en overal groeit wel iets. Er bloeien overal bloemen en het lijkt wel of de bomen en struiken constant in bloei staan. We zijn vandaag naar Gili Trawangan (één van de drie eilandjes bij Lombok) gevaren en ook tijdens die tocht valt op hoe helder het zeewater is, je kunt meters diep kijken.

Het nadeel van helder water is dat je ook al het afval en plastic kunt zien en dat is nogal wat. Toen we in Lovina met het bootje naar de dolfijnen zijn geweest moest de schipper ook af en toe langzamer varen om tussen het plastic door te laveren omdat hij bang was dat het in de schroef terecht zou komen.

Je vindt overal vuilnis, langs de weg, in de beekjes en rivieren en in zee.

Het vuilnis wordt niet noemenswaardig opgehaald, zeker niet op het platteland. Daar steekt men er liever de fik in. Er zijn nergens afvalbakken te bekennen

De APK keuring en de controle op emissie van uitlaatgassen is hier nog niet ingevoerd. De vele auto’s en scooters produceren heel veel smerige uitlaatgassen. Sommige mensen rijden met mondkapjes voor.

Het is jammer te moeten constateren dat het achteruitgaat met het land. De dorpjes zien er smerig uit, de riffen zijn aan het afsterven, het strand ligt bezaaid met afgebroken koraal. De zeebodem bij Lovina behoort begroeid te zijn met zeewier en waterplanten. Het is nu bruin en lijkt afgestorven….